Dag 6 – Beren 😍😍😍

4.45 uur….. de wekker gaat! Pfff, dat is even slikken, gelukkig hebben we nog een restje jetlag, maar dan springen we gelijk uit bed. Vandaag gaan we heel vroeg op pad. Het is nog helemaal donker als we 20 min later de parkeerplaats afrijden. We rijden het schiereiland af naar Roanoke Island waar de Alligator River National Wildlife Refuge ligt. Dit natuurgebied staat bekend om zijn hoge populatie zwarte beren. Laat dat nou precies de reden zijn dat we hier heen gaan. Het is zelfs zo dat toen we ergens over dit gebied lazen, we onze route naar de Great Smokey Mountains er op aan gepast hebben. Daarom maken we de “gekke” afbuiging richting de kust van North Carolina,,i.p.v. vanuit DC naar het Zuiden af te zakken.

• 

• 

• 

Terug naar het vroege ochtend uur. De zon komt langzaam op wat mooie kleuren geeft. Maar er hangt nog een deken van mist over het landschap. Het is zo’n 60 min. rijden voor we bij het natuurgebied aankomen. Een heel uitgestrekt gebied, waar verschillende wildlife drives door lopen. We kiezen een willekeurige afslag, geen idee of de ene route een betere keus is dan de andere. Het duurt best wel even voordat we de eerste beer zien, we hadden de moed al bijna opgegeven…. Dan zie ik er ineens in de verte een zwarte stip midden op de weg lopen. We geven voorzichtig wat gas bij en even later is duidelijk te zien dat het echt een beer is. Hoe gaaf! De beer kuiert rustig over de onverharde weg en kijkt af een toe om of we niet te dicht naderen met de auto, we houden uiteraard gepaste afstand. Dan is de beer ons zat en duikt de bosjes in en gaat net als Balu uit Jungle Book lekker met zijn rug tegen een boom staan schuren. Nu hebben we door hoe het werkt, je kijkt de een deel van de weg af en niet in de bosjes, want daar zijn ze bijna niet te zien. We zien op deze manier nog verschillende keren een beer langs de weg lopen. Het is best lastig een goede foto te maken, door de felle zon met schaduwen en flarden mist. Ze doen ook totaal niet hun best even stil te staan 😉.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

`Deze foto is niet echt scherp, maar te leuk om er niet te plaatsen. We hebben dit echt meerdere malen gezien.

• 

• 

Op een gegeven moment komen we twee berenspotters tegen. Zij hebben hun auto strategisch opgesteld, vlakbij een maisveld op een kruispunt zodat ze 4 wegen kunnen zien. En inderdaad loopt er in de verte weer één. Volgens hen een heel grote, maar hij loopt de andere kant op, bij ons vandaan. Als de standaard vraag komt, waar we vandaan komen, gaat het zoals bij elke Amerikaan over het dames voetbal. En hoe goed “wij “ het gedaan hebben!! 🤣🤣

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Al beren zoekend zijn we flink afgedwaald, het is nog een heel eind rijden om terug te keren naar Kitty Hawk. Rustig aan, via de toeristische route, hier en daar stoppend, toeren we rond. In Manteo lopen we door het centrum en naar de heel kleine vuurtoren. Weer iets verder op picknicken we aan het water. Lekker op de wind en onder een grote overkapping, heerlijk. Het is 36 graden, dus wat wind en schaduw (vooral samen) is een verademing! We lopen ook nog even het Jockey’s Ridge State Park in, bekend om zijn grote zandduinen. Maar daar is het eigenlijk te warm voor. Inmiddels beginnen we wel te voelen dat we al heel lang op pad zijn….

• 

• 

• 

• 

• 

Nadat we heerlijk bij Barefoot Bernies hebben gegeten rijden we voor de zonsondergang nog een keer naar het State Park met de hoge duinen, Jockey’s Ridge. We waren niet de enige die dit bedacht hebben. De toppen van de duinen zien zwart van de mensen. Dan is het tijd terug naar het hotel te gaan, morgen hebben we een heel lange rijdag voor de boeg. Vanmorgen waren we heel vroeg op, dus tijd om op te ruimen en te gaan slapen.

I